Erwin Olaf (1959-2023)
In de jaren tachtig maakte Erwin Olaf de fotoseries Squares (1984-1990) en Chessmen (1988). In deze tijd maakte hij veel foto’s in zwart-wit. In zijn scènes met regelmatig naakte mensen, portretteert hij naast modellen en zichzelf ook bejaarden, kleine mensen en dikke mensen vaak in bondage kleding. In 1985 verscheen zijn eerste fotoboek, Stadsgezichten van Erwin Olaf, en Fragmenten uit: Het Amsterdamse dromenboek van Guus Luijters. In het boek Joy uit 1993 is veel van zijn vroege werk opgenomen. Voor de serie Chessmen uit 1988 ontving hij de prijs voor jonge Europese fotografen.
Naast werk voor grote commerciële opdrachtgevers maakte Olaf in de jaren negentig een aantal vrije series, waaronder Blacks (1990), Mind of their Own en de Patrick Bateman girls, een serie van vijf foto’s waarbij Olaf voor het eerst gebruik maakte van computermanipulatie, geïnspireerd op Patrick Bateman, de hoofdpersoon uit American Psycho (1995), Mature (1999), Fashion Victims (2000) en Royal Blood (2000). In 1991 verscheen zijn eerste film, Tadzio, die hij samen met de schilder F. Franciscus maakte. In 2001/2002 volgde de serie Paradise the Club en in 2002/2003 de serie Separation.
Na de fotoserie Separation (2003) veranderde de toon van zijn werk. Thema’s als kwetsbaarheid en eenzaamheid kwamen centraal te staan in zijn series Rain (2004), Hope (2005), Grief (2007), Fall (2008), Dusk (2009), Dawn (2010) en Hotel (2010). Tevens verschenen de fotoboeken Rain (alternatieve titel: Hope) en Grief in respectievelijk 2006 en 2007. De bijbehorende tentoonstelling was te zien in onder meer het Fotomuseum Den Haag, het Secca (North Carolina), Forma (Milaan), het Institut Néerlandais (Parijs), het Langhans Museum (Praag) en de Manege (Moskou).
Voetnoot
- Meer:
- Bronnen: funkystuff.org
- Uitgaand: FOAM Foto Museum Amsterdam
- Zoekwoorden: