Beethoven symfonieën

Ludwig van Beethoven (Bonn 1770 - Wenen 1827)

Ludwig van Beethoven was een Duits componist en pianist die algemeen wordt beschouwd als een van de grootste componisten in de geschiedenis van de klassieke muziek. Hij werd geboren in Bonn, Duitsland in 1770 en studeerde muziek bij verschillende bekende componisten en muziekdocenten van zijn tijd, waaronder Joseph Haydn. Hij vestigde zich later in Wenen, Oostenrijk, waar hij een succesvolle carrière opbouwde als componist, pianist en muziekdocent.

Beethoven was bekend om zijn innovatieve en expressieve gebruik van vorm, melodie en harmonie, en heeft een diepgaande invloed gehad op de ontwikkeling van de klassieke muziek. Hij componeerde negen symfonieën, vijf pianoconcerten, verschillende kamermuziekwerken en vele andere stukken voor orkest, piano en andere instrumenten. Zijn werken zijn tot op de dag van vandaag zeer populair en worden vaak uitgevoerd en opgenomen.

Beethoven had een stormachtig en soms moeilijk persoonlijk leven, en hij was vroegtijdig doof geworden. Desondanks bleef hij componeren en optreden tot aan het einde van zijn leven, en hij staat bekend als een van de grootste genieën in de geschiedenis van de muziek.

De symfonie als compositievorm

Een symfonie (Grieks: σύν sún = “samen, met”, en φωνή phoné = “klank, geluid”, letterlijk: “samenklank”) is een drie- of vierdelige compositie die door een aantal instrumenten tegelijk wordt gespeeld. Als er één solo-instrument of een groep duidelijke solo-instrumenten is, heet het werk een concert, concertante symfonie of een concerto grosso. Echter, een symfonie kan wel solopartijen bevatten. Gewoonlijk heeft een symfonie een deel (meestal het eerste deel) dat is geschreven in de zogenaamde sonatevorm.

De symfonieën van Ludwig van Beethoven

Negen symfonieën, waarvan de 3e Eroïca, de 5e, de 6e Pastorale en de 9e de bekendste zijn. De laatste heeft een finale waarin vier zangsolisten en een koor de Ode an die Freude zingen op de tekst van Schiller.

Symfonie No. 1 in C major, Op. 21
Symfonie No. 2 in D major, Op. 36
Symfonie No. 3 in E♭ major, Op. 55 (“Eroica”)
Symfonie No. 4 in B♭ major, Op. 60
Symfonie No. 5 in C minor, Op. 67
Symfonie No. 6 in F major, Op. 68 (“Pastoral”)
Symfonie No. 7 in A major, Op. 92
Symfonie No. 8 in F major, Op. 93
Symphony No. 9 in D minor, Op. 125 (“Choral”)